مشخصات منطقه :

شهرستان دهاقان با ارتفاع 2050 متر از سطح دریا و طول جغرافیایی 51 درجه و 39 دقیقه و عرض جفرافیایی 31 درجه و 56 دقیقه در 100 کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان و 20 کیلومتری غرب شهرضا، بهشتی توصیف ناپذیر از جاذبه‌های طبیعت‌گردی استان اصفهان در فصل بهار به ویژه اواخر فروردین تا اواسط اردیبهشت ماه محسوب می‌شود. دامنه های سبزه قبا و ارتفاعات سپیدپوش، چشمه‌های بی‌نظیر و پرآب، دشت های مملو از گلهای لاله، شقایق و… زینت‌بخش این ناحیه سردسیر و کوهستانی از دامنه های زیبای زاگرس در ایران زمین می‌باشند.

درخصوص وجه تسمیه نام دهاقان در منابع مختلف به تفصیل سخن به میان است. اما آنچه معقول‌تر به نظر می‌رسد این است که دهاقان برگرفته از واژه طاقان می‌باشد،‌ که هنوز هم در این منطقه بسیاری از اهالی به این مکان نام “تاقان” یا “تاقون”  را اطلاق می‌کنند. از آنجایی که در بحث زبان‌شناسی، گفتار بر نوشتار مقدم است، دلیل این نامگذاری به سبک معماری بناهای کهن شامل تاق و چشمه بازمانده از دوران سلسله ساسانی برمی‌گردد. برخی منابع دهاقان را معرب شده “دهاگان” به معنای محاسب یا دهدار معرفی کرده‌اند و برخی دیگر “دهاق” را به مفهوم آب بسیار و جام لبریز می‌دانند که با پسوند “ان” به معنای مکان پرآب است. نژاد غالب اهالی این منطقه فارس و فارسی زبان هستند، به علاوه، تعدادی از ساکنین این منطقه را از دیرباز، عشایر ایل بزرگ قشقایی تشکیل داده‌اند. نام‌های به جا مانده بسیاری از مناطق اطراف دهاقان به زبان ترکی قشقایی، نشان از سکونت ایل قشقایی از دیرباز تا کنون در این منطقه دارد.

مشخصات قله :

وجه تسمیه شنلی به بافت مملو از شن این کوهستان در دامنه‌ها، آمیخته با خاک و در ارتفاعات با خلوص بیشتر به صورت شن‌های ریز و درشت برمی‌گردد. در لغت، شنلی ترکیبی از ( واژه شن + پسوند لی ) است. پسوند “لی” در زبان ترکی به واژه مورد نظر معنای دارندگی و مالکیت می‌دهد، در نتیجه شنلی در لغت به معنای مکان دارای شن می‌باشد. از این رو به قله شنلی، به واسطه بافت قابل ملاحظه متشکل از شن، قله شندان نیز گفته می‌شود. قله شنلی با ارتفاع تقریبی 3320 متر در 140 کیلومتری جنوبی اصفهان و 25 کیلومتری جنوبی شهرستان دهاقان قرار گرفته است. این نقطه یکی از بلندترین نواحی شهرستان دهاقان محسوب می شود و برخلاف انتظار بلندترین قله این ناحیه نمی‌باشد، چرا که بلندترین قله این منطقه قله ” گرم آب” یا در زبان ترکی ” شاه بلاغی” واقع در شمال غربی قله شنلی به ارتفاع 3360 متر می‌باشد. رایج ترین مسیرهای صعود برای قله شنلی دو مسیر آستانه و ورق می‌باشند، که روستای ورق جبهه جنوبی این کوهستان، و منطقه ییلاقی و باغات و مزارع آستانه جبهه شمالی کوهستان شنلی محسوب می‌شوند. در مسیر جنوبی، دره آلمالخ منتهی به چشمه آلمالخ (در زبان ترکی به معنای سیب شیرین) در ارتفاع 2900متر بهترین مسیر برای صعود به قله می‌باشد. اما صعود از مسیر آستانه بیشتر در فصل بهار، به واسطه دشت های متعدد لاله‌های واژگون، انجام می‌شود. در فصل زمستان طبیعتا مسیر شمالی نسبت به مسیر جنوبی دارای برف بیشتری می‌باشد. مسیر دره آلمالخ نسبت به مسیر شمالی دارای شیب‌های تندتر و به لحاظ مسافت کوتاه‌تر است و در زمان سوار شدن بر یال‌های منتهی به قله شنلی اندکی نیازمند درگیر شدن با سنگ است، ولی در مقابل، مسیر آستانه دارای پیمایش طولانی‌تر، پوشش گیاهی غنی‌تر و فاقد مسیرهای دست به سنگ می‌باشد. آب‌های حاصل از چشمه‌های جوشان و بارندگی در کوهستان شنلی با پیوستن به آب سولگان در نهایت به سمت رود کارون  و سد کارون چهار (سد شهید عباسپور) سرازیر می‌شوند. برفراز چکاد شنلی در جهت شمال غربی، بخشاب کوهستان کلار و ارتفاعات نزدیک به شهرستان بروجن، همچنین در جهت جنوب غربی بخشاب کوهستان سورمنه (علی جوق) و در جهت جنوب قلل سولگان، مهرگرد و دیگر ارتفاعات اطراف سمیرم از جمله قله دالان ونک به وضوح مشخص می‌باشند. به علاوه در صورتی که آسمان در جهت جنوب کوهستان شنلی فاقد ابر، آلودگی و مه‌دود باشد، بخشاب زیبای دنا از رخ شمالی و قلل سر به فلک کشیده آن که بام زاگرس به حساب می‌آیند قابل رویت هستند.

شرح گزارش برنامه :

ساعت چهار و نیم بامداد آخرین جمعه فروردین ماه که روز پایانی نخستین ماه از سال 1403 خورشیدی نیز به حساب می‌‌آید با دو دستگاه مینی‌بوس و تعداد 31 نفر شرکت کننده، از شهر زیبای اصفهان در حالی که زنده رود، نگین درخشان نصف ‌جهان در جریان است، به سمت شهرستان زیبای دهاقان، این بهشت توصیف ناپذیر رهسپار می‌شویم. پس از خارج شدن از شهر دهاقان و طی مسافت 5 کیلومتر به سمت بروجن، نخستین دور برگردان ما را به سمت جاده آستانه در 25 کیلومتری جنوبی دهاقان هدایت می‌کند. ساعت 6:30 به نقطه مورد نظر که ییلاق و اراضی منطقه آستانه است می‌رسیم (ارتفاع: 2430 متر) و پس از معارفه، تقسیم وظایف و انجام حرکات کششی، نرمشی و گرم کردن ساعت 7:00از آبرفت منتهی به چشمه چقور به سمت این چشمه برای صرف صبحانه رهسپار می‌شویم.

با عبور از سد چقور و حرکت در کنار بستر آب، به چشمه‌ای موسوم به چشمه چقور (در زبان ترکی به معنای گودال) می‌رسیم. آب فراوان، هوای مطبوع بهاری، دامنه‌های سبزپوش، ارتفاعات سپیدپوش، آسمان نیمه ابری، پوشش گیاهی قابل ملاحظه و خودنمایی لاله‌های واژگون که رفته رفته در مسیر به تعدادشان افزوده می‌شود، همه و همه نوید یک روز خوب و یک صعود دلچسب بهاری را می‌دهند.

ساعت 8:30 پس از صرف صبحانه پاکوب سمت چپ چشمه در جهت جنوب‌ شرقی و جنوب، ما را به سمت یال شرقی منتهی به قله هدایت می‌کند.

مسیر پاکوب را در جهت جنوب به سمت یال شرقی منتهی به قله ادامه می‌دهیم. خاک نمناک، دشت‌های متعدد از لاله‌های واژگون و دامنه‌های سرسبز شمالی کوهستان شنلی پذیرای ما هستند. رفته رفته ارتفاع می‌گیریم و با گذر از دامنه‌های سبزه قبا از انتهایی‌ترین دره شرقی منتهی به یال شرقی مشرف به قله شنلی به سمت یال مورد نظر رهسپار می‌‌شویم. این‌ بار خاک نمناک با گون‌های بلند که در بینابینشان لاله های واژگون خودنمایی می‌کنند پذیرای ما هستند. با عبور از این مسیر و رسیدن به ارتفاع حدود 3000 متر از تعداد پوشش گیاهی گون و دیگر پوشش گیاهی‌های بلند کاسته می‌شود و به پوشش گیاهی کوتاهتر و سنگ و شن‌های ریز و درشت که نمایانگر وجه تسمیه این کوهستان است، افزوده می‌شود.

ساعت 11:00 برفراز یال شرقی مشرف به قله می‌رسیم، در میان دشت های جنوبی مشرف به کوهستان شنلی، در جهت جنوب شرقی کوهستان سورمنه (علی جوق) با ارتفاع 3700 متر از رخ شمالی سپید پوش خودنمایی می‌کند. در مقابل در جهت غرب، گنبد شنلی آمیخته از سنگ و شن که با لکه‌های برف جلوه‌ای زیبا پیدا کرده نمایان می‌شود. پس از استراحتی کوتاه با حرکت بر روی یال در جهت غرب به سمت قله رهسپار می‌شویم. انتهای یال با شیب ملایمی به ابتدای شیب پایانی و زیرین قله شنلی ختم می‌شود.

ساعت 11:30 در حالی که آسمان نیمه ابری و گهگاه با رگبارهای پراکنده از ما پذیرایی می‌کند، با گام‌هایی کوتاه‌تر و ریتمی منظم در حالی که نسیمی خنک در حال وزیدن است قصد داریم تا 300 متر پایانی منتهی به قله را به سرانجام برسانیم. بالاخره در ساعت 12:30 تیم 31 نفره ما موفق به دستیابی به چکاد سرافراز شنلی می‌شود. تبریک‌ها، آغوش‌ها، عکس‌های یادگاری، اشک‌ها و لبخند‌های همنوردان پایان بخش تلاش چهارساعته دوستان پس از دستیابی به قله است

ساعت 13:30پس از تجدید قوایی اندک برای فرود و بازگشت آماده می‌شویم، طبق برنامه از پیش تعیین شده به سمت چشمه آلمالخ و روستای ورق در جبهه جنوبی کوهستان شنلی  رهسپار می‌شویم. وزش باد سرعت بیشتری پیدا می‌کند و ما از روی یال مشرف به دیواره‌های جنوبی قله شنلی از مسیر پاکوب به سمت چشمه برای صرف ناهار در حرکت هستیم. ساعت 14:30 به ارتفاع 2900 متر در دامنه جنوبی کوهستان شنلی و چشمه‌ای موسوم به چشمه آلمالخ می‌رسیم. (آلمالخ در زبان ترکی به معنای سیب شیرین است و این چشمه در گذشته برای اهالی و عشایر ترک قشقایی تقدس قابل توجهی داشته است، تا جایی که معتقد بودند این سیب در محل چشمه آلمالخ طعم شیرین دارد و مصرف آن در جایی غیر از این محل سبب تلخ شدن این محصول می‌شود.) آب گوارای چشمه و سایه‌های خنک درختان در هم تنیده بید و سیب پذیرای ما هستند تا استراحتی کوتاه داشته باشیم و ناهاری دلچسب میل کنیم.

ساعت 16:00 از سمت راست چشمه آلمالخ در جهت جنوب بر روی یال به سمت آبرفت و دره آلمالخ حرکت می‌کنیم. ساعت 17:30با پایان پیمایش آبرفت به ابتدای جاده خاکی منتهی به روستای ورق می‌رسیم و پس از طی نمودن جاده خاکی ساعت 19:00 در نهایت به روستای ورق رسیده و پس از انجام حرکات کششی و سرد کردن سوار مینی‌بوس‌ها می‌شویم و به سمت اصفهان باز می‌گردیم. ساعت 21:00 به اصفهان می‌رسیم و برنامه ما به اتمام می‌رسد.

صعود قله اصلان داغ فریدونشهر به ارتفاع ۳۸۲۰ با همکاری دو باشگاه کوهنوردی اژکهن و گروه مورگل.
طبق قرار قبلی ساعت ۴ و ربع صبح از دروازه تهران اصفهان تعداد سی نفر کوهنورد سوار دو دستگاه مینی بوس شده، و به سمت مبدا صعود حرکت آغاز شد.
حدود ساعت هشت صبح، نرسیده به روستای چغیورت در جاده خاکی منتهی به دره زیبایی که ابتدای مسیر صعود قله اصلان داغ میباشد رسیدیم.
پس از معارفه و گرم کردن و معرفی افراد مسئول گروه، شروع به حرکت کردیم

پس از حدود یک ساعت طی مسیر که در بعضی نقاط دست به سنگ معمولی بود، به بالای سر آبشار که در این موقع از سال خشک میباشد رسیدیم و تایم صرف صبحانه اعلام شد.
پس از حدود نیم ساعت؛ مجددا حرکت به سمت قله رو ادامه دادیم.

پس از گذر از درختان زیبای چندین ساله سپیدار و بید و گذر از چشمه کم آبی که در کنار آن گوسفند سرا و کمپ عشایری و محل چرای گوسفندان بود، کم کم شیب مسیر بیشتر و بیشتر میشد.

گاها بعضی نقاط مسیر دست به سنگ های معمولی و شیب تند داشت.ساعت ۱۳ و سی دقیقه به قله اصلان داغ رسیدیم.

از روی قله؛ نمای کوه های زیبای فریدونشر به خصوص هشتاد و خط الراس شاهان و تتره و ستپله، و در دوردست نمای قله های قالی کوه و زرد کوه و دالانکوه جلب توجه می نمود.

توسط سرپرست برنامه؛ نیم ساعت نصب تابلو که توسط افراد تهیه شده بود و همچنین استراحت و عکس یادگاری و صرف تنقلات اعلام گردید.

حدود ساعت ۱۴ بازگشت از مسیر آغاز شد. در بازگشت مسیر و در کنار چشمه و گوسفند سرا، توسط چوپان مهربان و با صفا، پذیرائی هندوانه خنک و دوغ محلی شدیم و پس از آن حدود نیم ساعت تایم نهار توسط سرپرست اعلام شد.

ساعت ۱۷ بود که تایم صرف نهار و استراحت تمام و ادامه فرود آغاز شد و حدود ساعت 20 تمام افراد به ابتدای پاکوب رسیدیم ؛ سوار مینی بوس شده و به سمت اصفهان حرکت نمودیم.

حدود ساعت ۲۳ به دروازه تهران رسیدیم و صعود خاطره انگیز دیگری در دفتر خاطراتمان ثبت شد.
با تشکر از افراد همیشه راهنمای هیئت کوهنوردی فریدونشهر به خصوص ریاست محترم(جناب آقای جدیدی)، بابت راهنمائی و مشاوره در زمینه صعود .

روز نخست

طبق قرار قبلی با دو دستگاه اتومبیل سواری و تعداد ۳ نفر ساعت ۱۷ چهارشنبه ۴مردادماه از اصفهان به سمت شهرکرد رهسپار شدیم. ساعت ۲۱ پس از طی مسافت حدود ۲۰۰ کلیومتر به مبدا صعود موردنظر رسیدیم و در کنار دریاچه سد دوم زردکوه در ارتفاع ۲۴۵۰ متر با برپایی چادرها، اقدام به شب مانی نمودیم.

ساعت ۸ صبح پنج شنبه ۵ مرداد ماه پس از صرف صبحانه با کوله های سنگین کوهپیمایی را آغاز نمودیم و با گذر از کنار چادرهای عشایر وارد تنگ زیبای کول خدنگ شدیم.

یخچال های زیبای کول خدنگ ،چشمه های جاری در مسیر و آب فراوان نشان از بارش های زمستانی پربار سال گذشته در این منطقه دارد. پس از طی مسیر از روی یخچال و پشت سر گذاشتن دره پرپیچ و خم کول خدنگ به انتهای دره میرسیم و قلل دوزرده،

شاه شهیدان، کلونچین و دیگر قلل بی نام در حدفاصل این سه قله نمایان می شوند.

ساعت ۱۵ در ارتفاع ۳۷۰۰متر در کنار آب جاری از یخچال های مشرف به قله شاه شهیدان اقدام به برپایی چادرها  برای شب مانی میکنیم.

بعدازظهر آرام، غروب زیبا و شب بسیار رویایی با آسمانی پر ستاره را پشت سر میگذاریم.

روز پایانی

ساعت ۵ صبح ۶ مرداد بیدارباش و پس از آماده سازی کوله های صعود، صرف صبحانه و انجام حرکات کششی و نرمشی، ساعت ۷ صبح به سمت یال اصلی حدفاصل قله شاه شهیدان و کلونچین حرکت میکنیم. با عبور از یخچال های متعدد در حالی که ناظر قله شاه شهیدان در پشت سرمان و قله کلونچین در پیش رویمان هستیم از روی یال اصلی به سمت بام استان چهارمحال و بختیاری حرکت میکنیم.

وجود شکاف ها، برف چال ها و صخره های سر به فلک کشیده در مسیر و همچنین چشم انداز زیبای یخچال های زیرین دیواره قله کلونچین بر لذت کوهپیمایی در نگین دیگر از هزاران هزار نگین زیبای زاگرس می افزاید.

بالاخره ساعت ۹:۴۵ صبح دستیابی به چکاد زیبای کلونچین محقق می‌شود.

بر فراز قله جنگل های بازفت، انتهای تنگ گینه شه،یال شرقی منتهی به قله کول خدنگ و قله کلونچین، تنگ کول خدنگ ، قلل دوزرده و شاه شهیدان،قله  چگاله و دیگر قلل اطراف آن و همچنین قله هفت‌تنان که از شاخص ترین چشم اندازهای منطقه زردکوه محسوب میشوند به وضوح نمایان هستند.

برای بازگشت مسیر شن اسکی منتهی به چال زیرین قله کلونچین را انتخاب میکنیم و با طی مسیر پاکوب و عبور از چند یخچال ساعت ۱۱:۱۵ صبح به محل کمپ میرسیم.

پس از خوردن یک وعده غذای مختصر و مقوی اقدام به جمع آوری وسایل و چادرها می نماییم. ساعت ۱۳ با بستن پاشنه های کوهنوردی از روی یخچال زیبای کول خدنگ به سمت تاسیسات سد دوم زردکوه رهسپار میشویم و بالاخره ساعت ۱۸ به محل پارک اتومبیل ها میرسیم.

ساعت ۱۹ پس از صرف چایی و میوه به سمت شهرکرد و اصفهان رهسپار میشویم و در نهایت ساعت ۲۳:۳۰ به اصفهان می رسیم.

اسامی شرکت کنندگان :

۱- سارا ابرقویی

۲- مجید داوری

۳- آرش بذرافشان

نفرات شرکت کننده در برنامه :

۱-  زهرا اکبرشاهی

۲-  شهناز سعیدی

۳- شهین مولائی

۴- هادی فوقانی

۵- جاوید کاظم زاده عطوفی

۶- مسعود پور میدانی

۷- مسعود امینی

۸- محمد خلیل زاده

۹- مختار یارعلی

۱۰- میثم عمرانی

ارتفاع: ۳۳۳۹ متر

زمان تقریبی صعود: ۴ ساعت و نیم

زمان تقریبی فرود. : ۴ ساعت

اطلاعات سفر ثبت شده با دستگاه جی پی اس: طول کل مسیر پیمایش شده در صعود و فرود: 16 کیلومتر

ارتفاع مبدا صعود: 2243 متر از سطح دریا   ارتفاع قله 3325 متر از سطح دریا

کل ارتفاع  صعود شده با احتساب افت و خیزهای مسیر: 1380 متر

شیربادبلندترین قله استان خراسان رضویست که در رشته کوه بینالود قرارگرفته وبلندترین ارتفاع رادر سه استان خراسان داراست، به همین جهت بام خراسان نام گرفته و در تمام طول سال دارای بادهای تند وسرد بوده، دلیل نام شیر باد نیز به همین خاطر است.

این کوه که بلندترین قله کوهستان بینالود است راه های دسترسی مختلفی را داراست و مسیر پیش روی ما مسیر شرقی از سمت روستای زُشک می‌باشد که جهت دسترسی این مسیر باید از شهر مشهد به سمت شاندیز وسپس جاده خاکی حدود بیست کیلومتری را از روستای زُشک عبور کرده ودر انتهای مسیر به سمت استخر پرورش ماهی رفت. در این مسیر از شرق به غرب دو پاکوب وجود دارد:

۱- مسیر دره چشمه نهل در مسیرپاکوب دره مشخص است .

۲-مسیر یال سنگی ، جان‌پناه بعد از پرورش ماهی.

بتاریخ ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲از ترمینال کاوه اصفهان راس ساعت ۱۴:۳۰ بطرف مشهد حرکت کردیم و ۶ صبح ۲۶ اردیبهشت در هوائی مطبوع زیرنم نم باران ترمینال امام رضا مشهدپیاده شدیم. در محل ترمینال یکی از همراهان به دلیل درد و عفونت دندان و نگرانی از وخیم شدن شرایط در ارتفاع در یک تصمیم منطقی از همراهی با تیم انصراف داد و راهی شهر مشهد شد و سایر نفرات سوار بر یک دستگاه مینی بوس به رانندگی آقای نیک که با هماهنگی های سرپرست تیم منتظرمان بود، به سمت منطقه حرکت کردیم. از ترمینال تا پیچ وخم جاده روستائی حدود دو ساعتی در هوائی بارانی و مه آلود تا پای کار و منطقه صعود طی شد. جاده روستائی لغزنده و کم عرض سبب کند شدن حرکت ماشین میشد دو طرف جاده مملو از درختان میوه که تازه به بار نشسته بودند و آقای نیک می‌گفت این منطقه بهترین محصول گیلاس را دارد. در مسیرسمت چپ جاده قله چمن  وچشمه قلقل در کنارجاده جریان داشت. راننده پیاده شد و بشکه ای از آب چشمه پر کرد و چند قرص نان محلی گرم نیز برای ما گرفت. در آن هوای سرد و بارانی چه لذتی داشت خوردن نان داغ…

هرچه در جاده بالاترمیرفتیم مه غلیظ تر میشد و قبل از حوضچه های پرورش ماهی باید از ماشین پیاده می‌شدیم.

ابتدای مسیر صعود به قله شیرباد در هنگام پیاده شدن از مینی بوس

ساعت ۹:۳۰ بعد از تعویض لباس و تذکرات سرپرست و تعیین سرقدم و عقبدار پیمایش را در پیچ وخم جاده خاکی که نم نم باران بدرقه راهمان بود آغاز کردیم و بعد از حوضچه های پرورش ماهی واقع در دره، در سمت راست از دامنه کوه که شیب تندی داشت و با بارش باران لغزنده شده بود، از پاکوب روی سنگلاخ ها بالارفتیم.

شیب ابتدای مسیر صعود به قله شیرباد

مسیر پاکوب مشخصی داشت و منطقه پراز گیاهان مختلف و بخصوص ریواس بود که در ابتدای مسیر به وفور دیده میشد.

با سرقدمی آقای فوقانی عزیز و صدای گرم و دلنشین ایشان صعود ما روحی تازه می‌گرفت، هوا بسیار مطبوع بود و با توقف های کوتاه وکم کردن لباس و نوشیدن آب و لذت بردن از فضای کوهستان حدود ساعت ۱۲ ظهر به جان‌پناه رسیدیم و با استراحتی کوتاه به مسیر ادامه دادیم.

  تغییر پوشش گیاهی با افزایش ارتفاع

جانپناه رضوی در مسیر صعود به قله شیرباد

بعداز جان‌پناه اولین سنگ چین را در سمت راست پاکوب میتوان دید. هرچه بالاتر می‌رفتیم تغییرات پوشش گیاهی مشخص تر می شد و بر شدت باد و مه اضافه میشد. مسیرها از فاصله دور مشخص نبود. سرمای بادی که می‌وزید در عمق وجود بچه ها ریشه می دواند و در همین حال فراز و فرودهای کوه را یکی پس از دیگری طی میکردیم.

یکی از یخچالها در مسیر حرکت به سمت قله شیرباد

لکه های برف زمستانه در مسافت های دور و نزدیک دیده می‌شد، در طی مسیر از روی سه یخچال عبور کردیم و ساعت ۱۴:۱۰ دقیقه برفراز قله قرار گرفتیم.

بر فراز قله شیرباد

بعد از گرفتن چند عکس خیلی سریع بدلیل سردی هوا سرپرست تصمیم به بازگشت گرفت بعد از مسافتی کوتاه هوا عاری از مه شد و حالا متوجه می‌شدیم که جان‌پناه چقدر از ما دور است.

مناظر منطقه در مدت محدود کم شدن حجم مه

حدود ساعت ۱۶ به جان‌پناه بازگشتیم. ۲۰ دقیقه ای برای ناهار توقف داشتیم که یکباره مجدد هوائی مه آلود با وزش باد سرد به استقبالمان آمد. تصمیم گرفته شد کمی سریعتر حرکت و ارتفاع کم کنیم. سراشیبی زیاد و لغزنده بود، بخصوص شیب قبل از دره که سنگلاخ وخیس بود و احتیاط بیشتری را میطلبید.

شیب سنگلاخ ابتدای مسیر که در بازگشت لغزنده و گل آلود بود

بالاخره حدود ساعت ۱۸:۳۰ پای مینی بوس بودیم وآقای نیک با چای آتیشی از ما استقبال کرد و سپس سوار بر مینی بوس به سمت باغات بالادست روستای فریزی، محلی که باید کمپ می‌زدیم و شب را در آنجا میگذراندیم برای صعود قله بعدی یعنی  بینالود حرکت کردیم.

راننده به دلیل خستگی به سمت مشهد بازگشت تا راننده کمکی برای همراهی در ادامه مسیر سوار کند. از مشهد حدود ۲ ساعت و نیم راه در جاده ای خاکی و کم عرض و پر پیچ و خم در تاریکی شب داشتیم. با تنی خسته راه و صعود مسیر دورتر به نظر می‌رسید و هرچه می‌رفتیم نمیرسیدیم. بالاخره ساعت 12 شب به محل استقرار کمپ در کنار رودخانه رسیدیم، همه جا تاریک بود و صدای آب رودخانه سکوت شب را می‌شکست. باکمی جستجو در کنار باغات و رودخانه چادرها را برپا کردیم و به خواب رفتیم (بهترین مکان برای برقراری کمپ، بعد از رودخانه در زمین های صاف متعدد حاشیه خانه باغ های منطقه است). تا طلوعی دیگر وصعودی دیگر.

گزارش صعود قله بینالود

ارتفاع: ۳۲۱۱ متر

زمان تقریبی صعود: ۵ ساعت

زمان تقریبی فرود  : ۴ ساعت

اطلاعات سفر ثبت شده با دستگاه جی پی اس: طول کل مسیر پیمایش شده در صعود و فرود: 24 کیلومتر

ارتفاع مبدا صعود: 1758 متر از سطح دریا   ارتفاع قله 3217 متر از سطح دریا

کل ارتفاع  صعود شده با احتساب افت و خیزهای مسیر: 1700 متر

رشته کوه بینالود در شمال شرقی ایران در استان خراسان رضوی بصورت شمال غرب به جنوب شرق مرزی بین دو دشت نیشابور ومشهد و چناران  است  .

صبح ساعت 5:30 بیدار باش برای حرکت بود و تعداد ۴ نفر از اعضای گروه تصمیم به صعود قله گرفتند و 3 نفر از اعضا نیز تا قسمتی از مسیر تیم را همراهی کردند تا از لطافت و زیبایی صبحگاهی مسیر بهره مند شوند و بقیه در محل کمپ ماندند  . ساعت ۶:۱۰ استارت حرکت به سمت قله زده شد و بعد از عبور از رودخانه در جاده خاکی ماشین رو با شیب ملایم حرکت کردیم.

ابتدای مسیر حرکت به سمت قله بینالود

این مسیر به دوراهی میرسد که یا می توان در مسیر جنوبی از کف دره حرکت نمود و یا در مسیر شمالی از شیب تندی که به یال پناهگاه ایمانی منتهی می شود مسیر را پی گرفت.

ادامه مسیر حرکت به سمت قله بیناود در ابتدای مسیر، پس از جدایی سایر همراهان

مسیر  از کف دره انتخاب شد؛ پس از یک ساعت از ابتدای حرکت به چشمه ای میرسیم که انتهای مسیر نیسان رو برای کوهنوردان است و گروهی از کوهنوردان مشهدی که مینی بوس خود را در روستای فریزی ترک کرده و ادامه مسیر را با وانت آمده بودند در همین زمان به این محل رسیدند. این همنوردان صعود خود را با کوله سنگین برنامه ریزی کرده بودند تا شب در محل پناهگاه مدرس اقامت نموده و از محیط زیبای منطقه بیشتر استفاده کنند. پس از صرف آب و پر کردن ظروف از چشمه گذر کرده و حدود ۴۵ دقیقه بعد برای صرف صبحانه ۲۰ دقیقه ای توقف داشتیم. حدود یک ساعت بعد مسیر جانپناه ایمانی و مسیر کف دره در سر یک گردنه به هم رسیده و این دو مسیر پیش گفته یکی می شوند. با ادامه مسیر ساعت ۱۰ صبح به پناهگاه مدرس که در دشتی قرار دارد میرسم.

پناهگاه مدرس، مسیر پاکوب به سمت خط الراس در سمت چپ بالای تصویر

پناهگاهی خوب و دارای چشمه آب و دستشوئی؛ ۱۵ دقیقه استراحت کرده و بعد از پناهگاه به سمت شمال غرب در پاکوب حرکت کرده و از شیب تندی که به سمت خط الراس حرکت می کند راه را ادامه می دهیم.

بر فراز قله بینالود و خالی کردن جای سایر همنوردان

ساعت ۱۱:۵۰ به  قله رسیده و بعد از ۱۰ دقیقه توقف روی قله دوباره از همین مسیر برگشته و ساعت  ۱:۱۵ مجدد به پناهگاه مدرس رسیده و۴۰ دقیقه برای صرف ناهار در کنار یکی از همنوردان مشهدی که در پناهگاه با چای گرم و خاطرات شیرین از ما استقبال می کند توقف می کنیم. پس از آن مسیر را به سمت پائین از همان مسیر رفت ادامه داده و یک ساعت بعد در دوراهی که یک راه به پناهگاه ایمانی و یک راه سمت کف دره ختم میشد می رسیم و این بار مسیر پناهگاه رو انتخاب کرده و۴۰ دقیقه بعد به جان‌پناه ایمانی که در دشتی قرارگرفته ولی نه آب دارد و نه محل مناسبی برای شب مانی کوهنوردان (گوسفند سرا مانند است) می رسیم.

جانپناه ایمانی

پس از توقفی کوتاه در کنار دو چوپان جوان که گله خود را برای چرا به منطقه آورده اند به مسیر خود ادامه داده در نهایت ساعت ۱۶:۵۰ به محل کمپ می رسیم.

کم کم وسایل راجمع کردیم سرپرست برای نصف روزی که فرصت داشتیم نظر سنجی کرد (گزینه ها: اقامت در هتل مشهد، اقامت در ویلایی در محل بلوار شاهنامه و بازدید از آرامگاه فردوسی بزرگ، اقامت و بازدید از منطقه اخلمد) و همه رای به دیدن منطقه گردشگری و دیواره های باشکوه اخلمد دادند. پس سوارمینی بوس شدیم و به طرف اخلمد حرکت کردیم.

اخلمد

در نزدیکی مشهد در شمال غربی با گذر از چناران در حدود ۸۵ کیلومتری مشهد در میان سلسله کوههای بینالود روستائی زیبا با طبیعتی بکر به نام اخلمد با قدمتی چند هزارساله و یکی از مقاصد گردشگری با دیواره های صخره ای بلند و منطقه ای عالی برای ورزش سنگنوردی وجود دارد. این منطقه دیواره های معروفی مثل الله اکبر، سفید، عقاب و… و چندین آبشار فصلی و دائمی  را در دل خود جای داده است.

از پیچ وخم جاده ای کوهستانی بطرف روستا حرکت کردیم و با هماهنگی های سرپرست به محل اسکان که اقامتگاه کوهنوردی بود و برای تیم جا رزرو شده بود رسیدیم. در ورودی روستا  بجز ماشین های شخصی محلی، مینی بوس و اتوبوس اجازه ورود نداشتند. ما به ناچار از مینی بوس پیاده شدیم و با چند دستگاه سواری به محل اسکان رفتیم. همنوردی که در ابتدای برنامه به دلیل مشکل دندان از همراهی گروه باز مانده بود نیز در محل اخلمد مجددا به جمع گروه پیوست. قرار شد صبح زود با کوله سبک به سمت دره و آبشارها حرکت کنیم. بعد از استحمام و صرف شام همگی خواب آرامی داشتند. صبح زود صبحانه را برداشتیم و از میان روستائی که تقریباً اهالی هنوز خواب بودند در هوائی صبگاهی گذشتیم و مسیر سنگفرش از کنارجوی آبی که از چشمه ها و آبشارهای بالادست تامین میشد گذر کردیم. دراین مسیر انواع غذاخوری ها و سوپرمارکتهای مختلف وجود داشت و محیط مملو از زباله بود. کنار آبشار دوم توقف کردیم و صبحانه میل کردیم و مجدد براه افتادیم. بالاتر از آبشار سوم دیگر خبری از مغازه ورستوران و زباله نبود.

تصاویری از طبیعت زیبای اخلمد

فضائی بسیار عالی و سبز با صخره هایی بلند و آبشارهای متفاوت که بسیار لذت بخش بود. تا انتهای مسیر پیمایش غیر فنی مجموعا 7 آبشار قابل بازدید هستند، اما بخاطر کمی وقت مدتی پس از گذر از آبشار چهارم سرپرست تصمیم به بازگشت گرفتند تا بتوانیم به محل اسکان بازگشته و کوله ها را جمع کنیم و کوله بار را در مینی بوسی که هماهنگ شده بود قرار داده  و ساعت 13 در محل ترمینال امام رضای مشهد باشیم و ساعت ۱۴ ترمینال مشهد را با یک دسگاه اتوبوس مسافربری ترک کرده و حدودا ساعت 6  بامداد جمعه 29 اردیبهشت ماه به اصفهان برسیم و اینچنین سفر ما به پایان رسید.

قرارگاه کوهنوردی اخلمد در حال جمع آوری کوله بار – تصویر از مسعود پورمیدانی

در پایان لازم است از زحمات آقای حسام الدین عباسی از همنوردان و اساتید خوب کوهنوردی مشهد برای راهنمایی های شایان توجه جهت برنامه ریزی از مشهد به بعد، آقای امیر رحمانی از مدیریت شرکت لوان نور جهت تهیه بلیط اتوبوس در شرایط دشوار تعطیلات و فرصت کم باقیمانده و آقای کیوان زمانی مدیریت باشگاه اژکهن جهت کمک های شایان در هماهنگی تهیه بلیط و برنامه ریزی حرکت گروهی نهایت قدردانی خود را اعلام نماییم.

این برنامه در ابتدا قرار بود به صورت مشترک با یکی از باشگاه های دیگر استان اصفهان اجرا گردد که به دلیل کنسل شدن برنامه ایشان در روزهای آخر، برنامه ریزی جهت ثبت نام و نحوه حرکت به مشهد با مشکلات عدیده مواجه شد.

اجرای این برنامه خوب بدون هماهنگی، از خودگذشتگی و زحمات یکایک شرکت کنندگان در برنامه ممکن نبود که لازم است از یکایک همنوردان شرکت کننده در برنامه قدردانی نمائیم

]]> https://azhkahan.com/programs-report/report-on-the-ascent-of-shirbad-and-binaloud-peaks/feed/ 0 https://azhkahan.com/programs-report/%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%a2%d8%a8%d8%b4%d8%a7%d8%b1-%d9%86%db%8c%d8%a7%da%a9%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87-%d8%af%d9%88%d8%b1%da%a9/ https://azhkahan.com/programs-report/%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%a2%d8%a8%d8%b4%d8%a7%d8%b1-%d9%86%db%8c%d8%a7%da%a9%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87-%d8%af%d9%88%d8%b1%da%a9/#respond Thu, 23 Mar 2023 15:21:19 +0000 https://azhkahan.ir/programs-report/%d9%be%db%8c%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d9%86%db%8c%d8%a7%da%a9%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87-%d8%af%d9%88%d8%b1%da%a9/ پیمایش آبشار نیاکان به دورک

آبشار نیاکان یا سورنگان، در نزدیکی روستای نیاکان در شهرستان کوهرنگ و استان چهارمحال و بختیاری واقع است. از روستای نیاکان تا آبشار حدود ۵کیلومتر فاصله می‌باشد که برای رسیدن به آبشار به حدود ۲ تا ۳ ساعت زمان نیاز است. این آبشار با عرض حدود ۲۰ متر و ارتفاع ۱۵ متر بر زمین می‌ریزد و سپس با آبی که از برف‌های کوه پیر سلیم سرچشمه می‌گیرد، همراه شده و رودخانه سورنگان را شکل می‌دهد.

روستای دورک، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان فریدون‌شهر در استان اصفهان است. این روستا در دهستان پشتکوه موگویی قرار دارد.

گزارش برنامه:‌

روز اول

طبق تقویم باشگاه کوهنوردی اژکهن برنامه پیمایش نیاکان در استان چهارمحال و بختیاری تا روستای دورک در پشت کوه فریدونشهر، پس از بررسی و طراحی مسیر برنامه در تاریخ جمعه ۱۴ خرداد ۱۴۰۰ با یک دستگاه مینی بوس و ۱۴ نفر از همنوردان شروع کردیم، مبدا برنامه ما روستای نیاکان در استان چهارمحال بختیاری بود که پس از رسیدن به روستا و کمی استراحت پیمایش ما به سمت آبشار نیاکان درسعت ۱۰/۳۰ دقیقه شروع شد، به دلیل تعطیلات ابتدای مسیر کمی شلوغ بود و به همین دلیل ما ساعت ۱۲ ظهر به آبشار رسیدیم.

پس از استراحتی کوتاه و گرفتن عکس به مسیر خود ادامه دادیم، بعد از حدود  ۲۰ دقیقه پیمایش به یک دشت زیبا رسیدیم، اینجا به یک دو راهی رسیدیم که راه سمت چپ به طرف آبشار شیخ علیخان و ادمه پیمایش در راه سمت راست مسیر ما به سمت دورک می باشد.

با کمی طی به سمت راست دوراهی به یک چشمه زیبا رسیدیم، اینجا دوباره به یک دوراهیرسیدیم که دوراهی سمت چپ به سمت دشت و آبشار شیخ علیخان و روستای سر آقا سید می‌رود،  حرکت ما براساس طراحی مسیرمان، همچنان مستقیم است.

کم کم شیب ها تندتر می‌شود و ارتفاع می گیریم و البته به هشدارهای عشایر مبنی بر این که برای چادر زدن بالاتر نروید توجه نمی‌کنیم و با توجه به روزهای بلند باز هم ادامه می‌دهیم، به آخر دره می‌رسیم و گردنه مورد نظر که باید تا آنجا صعود کنیم و از آنجا به سمت پشت کوه سرازیر شویم، را مشاهده می کنیم.

از این جا به بعد شیب ها بسیار تند می‌شود و تصمیم میگیریم که اولین شب مانی را داشته باشیم و بلافاصله شروع به درست کردن جای چادرها میکنیم و شب تقریبا سردی را پشت سر می‌گذاریم که البته بعد از چندین ساعت پیمایش با کوله های سنگین همه به خواب سنگینی فرو میرویم.

روز دوم

صبح بعد از خوردن صبحانه و جمع کردن چادرها و بررسی میدانی منطقه برای رسیدن به خط الراس و گردنه دو مسیر وجود داشت، مسیر اول که روبروی ما  قرار داشت و سرچشمه آب دره ای که در آن قرار داشتیم هم بود، ولی شیب بسیار زیاد به گردنه میرسید و مسیر سمت چپ که منطقی تر ارتفاع می‌گرفت و دویال داشت که هردو به گردنه ختم می شد ولی یال سمت چپ به دلیل افزایش ارتفاع ملایم تر و داشتن تراورس طولانی تر با توجه به کوله های همراهمون انتخاب شد، هرچند پیمایش بروی این یال با کوله های سنگین نفس گیر بود  ولی بالاخره به بالای گردنه رسیدیم.

مسیری که طراحی کرده بودیم بلافاصله وارد دره پشتی میشد و ارتفاع کم می‌کرد اما برروی خط الراس یک پاکوب خیلی واضح روی و در سمت راست وجود داشت که پس از ارتفاع کم کردن داخل دره می شد که به نطر یک راه عشایری میومد، ولی در آن شرایط ترجیح دادیم ریسک نکنیم و فقط باید به مسیر طراحی شده خود اعتماد کنیم، دره را با سرعت خوبی از روی یخچال هایی که خفته بودند و شیب خطرناک نداشتند به سمت پائین پیمایش کردیم، البته در طول مسیر در دو نقطه نیاز به دقت و احتیاط بیشتری بود، دره را ادامه دادیم تا اینکه صدای آب به گوشمان رسید، دقایقی بعد به یک چشمه بسیار زیبا و پرآب رسیدیم.

در طراحی مسیرمان این چشمه را ثبت و بعد از آن را حدس بر چالشی بودن مسیر زده بودیم که این موضوع هم ایجاد شد و وارد یک مسیر بسیار باریک و ریزشی شدیم، با حمایت یکدیگر واحتیاط زیاد به دشتی که عشایر در آن اسکان داشتند رسدیم که با استقبال گرم یکی از عشایر به نام آقای خدادادی، وارد چادر آنها شدیم و سایه لذت بخش و پذیرایی با دوغ خنک محلی، خستگی را از تن بیرون کردیم.

توضیح اینکه مسیری که ما توی نقشه به عنوان چالش دوم شناسایی کرده بودیم را عشایر به آن سگ نعل کنون می‌گفتند به معنای این قدر پر شیب و صعب عبور که اگر سگ هم بخواد از اونجا پائین بیاد باید نعلش کنند. پس از خداحافظی با خانواده آقای خدادادی پیمایش را ادامه دادیم لازم به ذکر است که همه مسیر را باید از سمت راست دره ادامه دهیم.بر روی جی پی اس که نگاه میکردیم به چالش سوم ثبت شده در طراحی مسیر نزدیک می‌شدیم که نمیدانستیم چه شرایطی انتظارمان را می‌کشد هر چه پائین تر می رفتیم دره تنگ تر و شیب تندتر میشد تا این که به جایی رسیدیم که دیواره ها نزدیک به هم و رودخانه آبشار میشد و تشخیص ما بر روی نقشه درست بود ولی خوشبختانه راه باریکی را عشایر برای عبور دام هایشان ایجاد کرده بودند که باعث شد این مرحله را هم با کمی احتیاط و حمایت به سلامت عبور کنیم و وارد درهای بنام دره رزگه شویم، از تنگ که بیرون میائیم، سمت چپ به دنبال مسیر آب و باز هم از سمت راست دره به سمت دورک پشت کوه مسیر را ادامه می‌دهیم، به خاطر ارتفاعی که کم کردیم گرما و آفتاب سوزان بیشتر به ما نمود می‌کند و در بین راه از هر سایه ای برای استراحت و تجدید قوا استفاده می‌کنیم هر چقدر ارتفاع کم میکنیم پوشش گیاهی بیشتر می‌شود تا آرام آرام به درختان بلوط و گردو می‌رسیم. از دور مرتع سبز و زیبایی را مشاهده می‌کنیم که به نظر یک آبادی می‌آید در این ابادی دو خانه وجود داشت و زمین های کشاورزی و مقداری باغ میوه

نام اولین ابادی پاتاگا است شب مانی دوم را نرسیده به همین آبادی در یکی از مراتع و در کنار چشمه زلالی هم از کنار رودخانه می جوشید اطراق کردیم ، شب بسیار آرام و زیبایی را در این مکان برایمان رقم خورد.

روز سوم

ساعت 8.30 پس از صبحانه و جمع آوری کمپ حرکتمان را آغاز کردیم و پس از پاتاگا به روستای درزگه رسیدیم و پس از آن به آبادی دادور رسیدیم که با کشک های فوق العاده خوشمزه و آب چشمه از ما پذیرایی کردند.

از این روستا باز هم به طرف آب ارتفاع کم می کردیم تا به یک پل فلزی بر روی رودخانه رسیدیم، یک سه راهی که یک راه همین دره رزگه بود که ما از آن خارج شدیم سمت چپ، آن طرف پل به سمت روستای سرآقا سید و روبرویمان که دیگر جاده خاکی نیسان رو بود و ما باید در این جاده به سمت دورک ادامه می‌دادیم، باز هم جاده از کنار رودخانه ارتفاع می‌گرفت و پس از پیچ و خم های بسیار به یک رودخانه دیگر رسیدیم که محل تلاقی دو رودخانه بود رودخانه ایی که از سمت راست و شرق می‌آمد که رودخانه گوکان است و رودی که از درزه می‌آید و تشکیل رودخانه دورک را می‌دهند و به سمت غرب حرکت می‌کند آب چشمه لنگان و پونه زار هم به آن می‌ریزد و به رودخانه رودبار می‌ریزد و به سمت شرق می‌رود که الان با توجه به احداث سد رودبار جهت رودخانه تغییر کرده و در انتها جایی که آب دورک و رودبار به هم می‌رسند تشکیل رودخانه عظیم بختیاری را می‌دهند که به زبان محلی به آن رووار می‌گویند، اولین روستا در مسیر رودخانه بختیاری روستای تلو میباشد، سمت راست پل بر خلاف جریان رودخانه به روستای کاهگانک می‌رسید و مستقیم به طرف دورک ادامه می‌دهیم با سختی و مشقت زیاد و گرمای زیاد ساعت 6 بعد از ظهر به دورک می‌رسیم و مینی بوس ما با دردسر زیاد و راه های صعب العبور پس از ۴ ساعت طی مسر خاکی انتظار ما را می‌کشد، به خاطر اینکه مقداری از راه خاکی و گردنه هایی که باید طی میکردیم را در روشنایی طی کنیم بلافاصله سوار ماشین شدیم و به سمت گردنه کلوسه حرکت کردیم مینی‌بوس ناله کنان از شیب ها و دره های متعدد عبور می‌کرد تا بالاخره به گردنه کلوسه رسیدیم روستاهای پشندگان زمستانه و بالاخره کمران را رد کردیم و به میدانک رسیدیم و سپس  به سمت قلعه سرخ و جاده سودجان رفتیم در شهرکرد همنوردان شهرکردی مان را پیاده کردیم و این سفر به یاد ماندنی و پرچالش در ساعت ۳ صبح هفدهم خرداد به پایان رسید.

در انتها تشکر ویژه دارم از دوستانی که با طراحی مسیر و پشتیبانی و راهنمایی به هر چه بهتر اجرا شدن این برنامه کمک کردند. آقایان محمد صباغی، شهرام اونیکازه و محسن لاچینانی

قله دید سری به ارتفاع ثبت شده 3620 متر در شمال فریدونشهر زیبا واقع شده است. نام این قله در زبان محلی به معنای قله بلند می باشد.

گزارش برنامه: پس از اجتماع در محل مقرر، تیم در ساعت 05:00 صبح عازم فریدون شهر شد. (اعضای تیم، آقایان محمد صباغی، داوری، محمد خلیل زاده و حسین دهباشی نیا) در ساعت 07:15 به فریدون شهر رسیده و با دو نفر از هم نوردان محترم (آقایان محسن لچینانی و امید اونیکازی) در میدان استقلال ملاقات شد. پس از استراحتی کوتاه و مرور مسیر، در ساعت 7:30 صعود به سر قدمی آقای محسن لچینانی آغاز شد.

پس از حدود 20 دقیقه پیمایش، غار کلبیس کوبی (در زبان محلی به معنای غار بانوان) دیدن شد و تاریخچه آن توسط آقای لچینانی بازگو شد. رو بروی این غار یک پل سنگی طبیعی دیده می شد.

بعد از غار، مسیر، شیب بیشتری پیدا کرد و از مسیر دهلیز پس از حدود نیم ساعت پیمایش، یک دشت با شیب نسبتا ملایم منتهی به یال ها و گرده های با شیب بیشتر دیده می شد. تیم پس از استراحتی کوچک در محل یک چشمه به راه ادامه داد.

پس از عبور از دشت و در ارتفاع 3000 متری، تیم در کنار یک صخره بلند  (نزدیک به یک چاه قدیمی) جهت استراحت و صرف صبحانه مختصر توقف کرد.

چندی نکشید که پس از ادامه مسیر درگیری با صخره های پر شیب آغاز شد. به دلیل شیب بالای مسیر (بعضا در نقاطی بالای 60 درجه) صعود به آرامی و احتیاط انجام می شد. پس از عبور از صخره ها و استراحتی کوتاه، مسیر از کنار دهلیز به سمت شمال ادامه پیدا کرد تا تیم به تنگه منتهی به قله رسید. قابل ذکر است که به دلیل بارش های گذشته در این عرصه و پدیده فرسایش و آبرفت، درصد زیادی از مسیر ریزشی بود که نیاز به دقت و انتخاب مسیر مناسب بود.

نهایتا پس از پیمایش شیب متوسط حدود 500 متر، قله در حدود ساعت 11:30 صعود شد و پس از حدود یک ساعت استراحت، مسیر برگشت پیش گرفته شد.

به هنگام برگشت، سختی های گام برداری در شن اسکی مسیر رفت، تبدیل به سرعت بیشتر فرود با استفاده از همان مسیر شد، لذا ریزش های اخیر، راه دیگری جز مسیر رفت پیش پا نمی گذاشت. در انتها تیم در ساعت 15:30 به محل شروع بازگشت و اختتامیه برنامه اعلام شد.

زمانبندی ها به درستی اجرا شد و اعضای برنامه در سلامت کامل برنامه را به اتمام رساندند. هوای کاملا صاف و باد ملایم و خنک، زیبایی این برنامه رو دو چندان کرده بود.

‌ طبق قراری که از قبل گذاشته بودیم ساعت 45 / 6 صبح با ماشینهای شخصی پای کوه بودیم و بعد از کمی گرم کردن و حرکات کششی شروع به پیمایش مسیرشمالی کردیم و دست به سنگ شدیم و درساعت 50 / 7 دقیقه صبح سرپرست مدت ۱۵دقیقه زمان برای صرف صبحانه را دادند و درساعت 05 / 8 دقیقه شروع به حرکت کردیم و بعد از حدودا ۱۵دقیقه پیمایش به برف و یخ رسیدیم که بیشتر مسیر به همین نحو بود قابل توجه است که صعود به جبهه شمالی شاهکوه دراین فصل حتما مستلزم رعایت نکات فنی می‌باشد.

به علت اینکه مسیرکاملا لغزنده است و ما هم درحین صعود درچندین نقطه مجبور به استفاده ازطنابهای انفرادی شدیم و درنهایت درساعت 40 / 10 دقیقه به قله رسیدیم و با پرچم پرافتخار باشگاه کوهنوردی اژکهن عکس یادگاری انداختیم.

بعد از ده دقیقه درساعت 50 / 10 دقیقه به صلاحدید سرپرست و مسئول فنی تصمیم بر این شد که مسیر برگشتمان از جبهه جنوبی باشد
پس به سمت جبهه جنوبی که دره لاتاریک و مسجدی می‌باشد،حرکت کردیم .

درساعت 50 / 11 دقیقه سرپرست برنامه، مدت زمان نیم ساعت برای ناهار و استراحت زمان دادند و بعد از نیم ساعت شروع به حرکت کردیم.

درطول مسیربرگشت به چشمه لاتاریک چند مرتبه به سیم بکسلهای نصب شده درکوه برخورد کردیم و با انرژی بالای گروه و مسئول فنی وسرپرست که به بچه های گروه می‌دادند همگی بدون استرس و با شادی و خنده مسیر را طی کردند و درساعت 3 به پای کوه که ماشین ها بودند رسیدیم.

آنتن دهی دربیشتر مناطق خوب وعالی می باشد، ازنظرپوشش گیاهی دارای درخت انجیر و آویشن و از نظر پوشش حیوانی شامل روباه ، خرگوش ، انواع مارها ، آفتاب پرست است.

نفرات شرکت کننده:

فرهاد صفایی(مسئول فنی تیم)/بتول لطفی /پیمان آزادی/محمد محمدی/حسین محمدی /مصطفی قربانی/میثم عمرانی/مصطفی زینعلی

با اعلام برنامه صعود قله کول جنو و اینکه این برنامه به علت فنی بودن مشروط اعلام شد تعداد ۸ نفر از همنوردان مورد تایید قرار گرفتند.

طبق هماهنگی با سرپرست برنامه قرار شد روز پنج شنبه مورخ ۲۱ مهر ساعت ۱۴ ظهر از دروازه تهران با یک دستگاه مینی بوس حرکت انجام شود.

پنج شنبه ساعت ۱۴:۲۰ ظهر بعد از چک کردن تجهیزات و در بین مسیر پلیس راه نجف آباد خانم لطفی هم سوار شد و تیم تکمیل و به سمت الیگودرز حرکت کردیم

ساعت ۱۸ به سه راهی شول آباد رسیدیم .بعد از گذر حدود ۱ ساعت از سمت راست وارد جاده خاکی منتهی به کانال آب شدیم.حدود ۲۷ دقیقه جاده خاکی را گذرانده و به علت خستگی بچه ها و راننده قبل از کانال آب کنار باغ یکی از همنوردان الیگودرزی کمپ کردیم .شام را خوردیم و مشغول استراحت شدیم.سرپرست برنامه حرکت را صبح ساعت ۵ اعلام کردند.

در کنار تیم ما یک تیم ۵ نفره از باشگاه اتل پارس خوانسار به مدیریت آقای رمضانی که به ما ملحق شدند.

یکی از همنوردان عزیز آقای صلواتی که راهنمای بسیار خوب محلی برای صعود کول جنو بودند هم صبح به ما ملحق شد.

(در ضمن به تیم پشتیبانی  در امداد و نجات کوهستان ازنا جناب آقای محمد و عزیز هموله هم اعلام شد که تیم ما در منطقه قصد صعود دارند)

صبح ساعت ۴ همگی بیدار و بعد از جمع کردن وسایل کوله ها را برداشته و بعد از نرمش و گرم کردن راهی شدیم.سرپرست برنامه ، آقای رمضانی را به عنوان سرقدم و آقای عمونبی را به عنوان عقبدار و آقای فرهاد صفایی را به عنوان مسئول فنی انتخاب کردند.

ساعت ۵:۲۰ حرکت و حدود ساعت ۶:۱۰ دقیقه به پناهگاه رسیدیم .استراحت ۵ دقیقه ای و مجدد به سمت تیغه ها حرکت کردیم.مسیر پر شیب و هوا کمی سرد بود.تیم با تایم بسیار عالی ساعت ۷:۱۵ به زیر تیغه ها رسید.صبحانه را خوردیم و استراحت کردیم.

ساعت ۸ صبح استارت زدیم و تیم با راهنمایی آقای صلواتی روی تیغه ها قرار گرفت.ساعت ۸:۵۰ بین کراکس اول و دوم استراحت کوتاهی کردیم و مجدد حرکت به سمت قله انجام شد.

تیم با موفقیت و سلامت ساعت ۹:۴۱ دقیقه روی قله قرار گرفت.

بعد از تبریک و گرفتن عکس و استراحت ساعت ۱۰:۴۰ به سمت مسیر شصت خدا حرکت کردیم.بین راه یکی از همنوردان درباره محل سقوط و بهمن همنوردان مشهدی توضیح دادند و مجدد حرکت کردیم.ساعت ۱۳:۱۵ به ماشین رسیدیم.

بعد از استراحت ساعت ۱۵ به سمت اصفهان حرکت کردیم.بین راه از تیم خوانسار خداحافظی کردیم

همه دوستان به سلامت ساعت  ۲۰:۴۵   به اصفهان دروازه تهران رسیدند .

کل مسافت پیمایش شده ۱۳.۶۸ کیلومتر

کل زمان پیمایش رفت و برگشت : ۶:۳۷:۵۸ ساعت

میزان ارتفاع از ابتدای پارکینگ تا قله : ۱۲۹۹ متر

رشته کوه شاهان کوه از دره وهرگان در ۴۰ کیلومتری باختر شمالی فریدون‌شهر شروع شده و رو به سوی جنوب خاوری تا دره آب میدانک، ۲۵ کیلومتری جنوب باختری فریدون‌شهر به طول حدود ۴۳ کیلومتر و عرض متوسط آن ۱۰ کیلومترمی باشد. این رشته کوه از کوههای متعددی تشکیل شده که از شرق به غرب عبارتند از: دری، دودکشان، چال روغن، شاهان‌کوه، جوجره، گورمیشان، دره غول، لاشوم، برد خیمه، چال میشان و مارک که البته در محدوده‌های شاهانکوه، گورمیشان و لاشوم تراکم زیادی از قله‌ها مشاهده می‌شود.

قله جوجره با ارتفاع 3750 از سطح دریا، در محدوده بین قله گورشون و شاهان کوه قرار گرفته است.

گزارش برنامه:
پس از اجتماع در محل مقرر و مرور مشخصات برنامه، تیم در ساعت 15:50 دقیقه عازم فریدون شهر شد. مسیر اصفهان به سمت فریدون شهر از شهر های خمینی شهر، نجف آباد، تیران و داران می گذرد. در ساعت 19:30 پس از استراحتی کوتاه در فریدون شهر و خرید برخی ملزومات، تیم به سمت محل کمپ شب مانی در نزدیکی دره گنگ رهسپار شد. در ساعت 20:40 با رسیدن به منطقه، اعضای تیم اقدام به برپایی چادر در دامنه زیبای زاگرس کردند.

ساعت 05:05 دقیقه صبح، پس از جمع آوری چادر ها و قرار دادن وسایل اضافه در مینی بوس، تیم با جلو داری آقای کیوان زمانی و عقب داری آقای مسعود پورمیدانی صعود رو آغاز کرد. شیب زیاد ابتدایی مسیر باعث شد نیم ساعت پس از استارت اولین استراحت رقم بخورد. طبیعت زیبای دامنه زاگرس و نسیم ملایم و خنک آن، در تمامی مسیر صعود اجازه خستگی به افراد نمی داد. قبل از رسیدن به گردنه (به مختصات 39S 401849 3634740) ، حدود 40 دقیقه دست به سنگ، مجددا جدی بودن برنامه را به صعود کنندگان گوش زد کرد. لازم به ذکر است که به دلیل اختلاف دمای نسبتا زیاد گرم و سرد این منطقه و وجود یخچال های متعدد، بعضا پوسته سنگ ها بسیار ناپایدار است و باید در گرفتن گیره ها احتیاط لازم را به عمل آورد. در ساعت 07:50 تیم در ابتدای گردنه برای صرف صبحانه به استراحت پرداخت.
پس از عبور از گردنه و حدود نیم ساعت تراورس به سمت غرب و دور زدن یال، می توان قله را در سمت جنوب مشاهده کرد. تیم باشگاه اژکهن، در ساعت 10:30 موفق به صعود قله جوجره شد. لازم به ذکر است 12 نفر موفق به صعود قله شدند و 2 نفر به دلیل خستگی در محل گردنه تا بازگشت تیم، استقرار پیدا کردند.

تیم در ساعت 11:45 به اقدام به فرود از قله کرد. مسیر برگشت تا گردنه مذکور مشابه به مسیر رفت، و از آن قسمت در امتداد دره به سمت شمال غرب، شمال، و سپس شمال شرق ادامه پیدا کرد. این دره در فصول سرد و حجم بالای برف به دلیل شیب بحرانی می تواند  شدیدا بهمن گیر باشد، لذا مسیر دره جهت انجام برنامه زمستان توصیه نمی شود. اعضای تیم در ساعت 15:20 دقیقه به مینی بوس رسیدند و برنامه با موفقیت انجام گردید
طبق پیش بینی های قبلی آسمانی منطقه دارای جوی کاملا پایدار و بدون باد بود. همچنین از اواسط ظهر باد ملایمی در عرصه، سختی آفتاب را بر افراد آسان نمود.

کوه دماوند به عنوان بلندترین کوه ایران و خاورمیانه ، هم چنین بلندترین قله آتش فشانی آسیا شناخته شده است . این کوه در بخش مرکزی رشته کوه البرز  در جنوب دریای خزر بخش لاریجان شهرستان آمل  و از نظر تقسیمات استانی ایران،در استان مازندران قرار دارد  .

در صورت صاف بودن هوا از شهرهای تهران،ورامین،قم وکرانه های دریای خزر قابل دیدن است.

دمای هوا  در ارتفاعات در فصول سرد زمستان تا ۶۰ درجه سانتی گراد زیر صفر میرسد و درسایر فصول تا یک الی دو درجه زیر صفر میرسد .

سرعت باد به بیش از ۱۵۰ کیلومتر در ساعت ودر کوهپایه ها به ۷۰ کیلومتر در ساعت میرسد.

مسیر وزش باد بطور نسبی از سمت غرب و شمال غربی دماوند است.

میزان بارش ۱۴۰۰ میلیمتر در ارتفاعات و بصورت برف میباشد.

آقای کیوان زمانی  سرپرست جبهه جنوبی ، تعداد نفرات ۱۱ نفر

خانم حسن پور سرپرست جبهه شمال شرقی ، تعداد نفرات ۳ نفر

گزارش صعود به قله دماوند از جبهه جنوبي

روز اول در تاریخ ۹۸/۵/۱۷

ساعت ۱۹:۳۰ با مینی بوس از اصفهان حركت كرديم و ساعت ۲۲:۳۰ در دلیجان جهت صرف شام به مدت ۳۰ دقیقه توقف كرديم.

روز دوم جمعه تاریخ ۹۸/۵/۱۸

ساعت ۶ صبح به شهرستان پلور رسيديم و در ساعت ۶:۴۵ صبح در پارکینگ شهر رینه جهت صرف صبحانه توقف كرديم. در ساعت ..‌ : ۸ از پارکینگ جنوبی با ارتفاع ۲۵۰۰ متر به طرف گوسفند سرا بوسیله لندرورحرکت کردیم. ساعت ۸:۴۵ به گوسفند سرا با ارتفاع ۳۱۰۰ متر از سطح دريا رسيديم در ساعت ۹:۲۵ از گوسفند سرا بطرف بارگاه سوم حركت كرديم  و در ساعت ۱۳.۴۰ به باگاه سوم رسيديم پس از استراحتي كوتاه كمپ زديم.(ارتفاع در بارگاه سوم ۴۲۰۰ متر ) جهت عملیات هوازی و هم هوا شدن در ساعت 18 طبق برنامه از بارگاه سوم  بمدت ۲ ساعت صعود كرديم و سپس به كمپ برگشتيم.

روز سوم تاریخ ۹۸/۵/۱۹

در ساعت5 صبح برنامه صعود به قله دماوند از بارگاه سوم با تعداد نفرات ۸نفر را آغاز كرديم و در ساعت 9 به مدت 20 دقيقه در طول مسير جهت صرف صبحانه توقف كرديم

در ساعت 11 به تپه های گوگردی رسيديم و در ساعت 12 ظهر توانستيم قله دماوند را صعود كنيم به مدت نيم ساعت استراحت و عكسهاي يادگاري گرفته شد

در موقع برگشت، گروه صعود کننده از جبهه شمال شرقی تماس گرفتند که با موفقیت صعود کردند،که باعث خوشحالی تمام اعضاء گروه جنوبی گردید. مدت زماني صرف شد تا بچه هاي تيم شمال شرقي بر روي تپه گوگردي به ما پيوستند سپس همگي با هم رهسپار بارگاه سوم شديم در ساعت ۱۷:۳۰ همگي با سلامت كامل به محل كمپ در بارگاه سوم رسيديم.

روز چهارم ۹۸/۵/۲۰

ساعت ۸:۴۵ از بارگاه سوم بطرف گوسفند سرا حركت كرديم در ساعت 12 به گوسفند سرا رسيديم و سپس به طرف پاركينگ جنوبي حركت كرديم ساعت ۱۳:۱۵ سوار بر ميني بوس بطرف آبگرم لاریجان حركت كرديم. در ساعت 14 براي صرف ناهار و استفاده از آبگرم معدني به مدت 2 ساعت توقف كرديم و سپس ساعت 16 به سمت اصفهان حركت كرديم.

گزارش صعود به قله دماوند از جبهه شمال شرقی

سه نفر از باشگاه که می‌خواستیم از جبهه شمال شرقی صعود داشته باشیم با همنورد بزرگوار مدیر گروه آرش اصفهان که قصد صعود دماوند از این جبهه را داشتند هماهنگ شدیم.

ساعت 8/30 از اصفهان حرکت کردیم. ساعت 4/30 صبح دم دوراهی ناندل بوديم و نیسان بعد از ده دقیقه آمد و به سمت ناندل و بعد گردنه سر حرکت کردیم كه حدودا 2 ساعت طول كشيد، حدود ساعت 7صبح گردنه سر بودیم کوله ها را مرتب و سوار قاطر کردیم  و بعد از معارفه اعضا و گرم کردن شروع به حرکت کردیم.

در ساعت 8/10 دقیقه از گردنه سر به سمت تخت فریدون كه محل کمپ بود حركت كرديم در ساعت 12/15 به دره چمن رسيديم تا ساعت 14/45 منتظر قاطر ها شدیم که در همین حین تگرگ هم باریدن گرفت. دوستانمان از گروه آرش همانجا کمپ زدند و ما به دلیل اینکه فردا می‌خواستیم با کوله سنگین به سمت قله حرکت کنیم پس از گرفتن كوله ها به سمت تخت فریدون حرکت کردیم. ساعت 15/30 تخت فریدون بودیم از شلوغي بسيار زياد به زحمت توانستيم محلي در اطراف تخت فريدون پيدا كنيم و كمپ بزنيم كه متاسفانه در اين بين آلودگي هم بسيار زياد مشاهده مي شد. در ساعت 17 چادرمان را برپا كرديم و مشغول استراحت از هواي عالي و معتدل لذت برديم كه با باريدن يك نم كوچك باران لذت آن بيشتر شد. در ساعت 19 بود که صدای فریادي از سمت یکی از چادر ها كه در فاصله سه متري از ما بود بلند شد كه متاسفانه بعلت نشتي گاز آتش گرفت كه نيم ساعتي درگير اين موضوع شديم و بعد از آن شام و دمنوشي خورديم و خوابيديم.

صبح ساعت 5 به سمت قله حرکت کردیم و در بین راه استراحت های کوتاهي داشتيم. ما برای احتیاط کرامپون 6 شاخ و کلنگ برده بودیم كه استفاده  از آن نیاز نشد. مسیر مشخص و پاکوب بود و در بام برفی هم آنقدر تیم رد شده بود که راه بروي برفها باز شده بود و در نهایت ساعت 12/30  بر بام ایران گام گذاشتیم و قله دماوند را صعود كرديم. تگرگ شروع به باریدن کرد و دوستان ما از جبهه جنوبی به دلیل بارش منتظر ما نماندند و سریع به سمت پایین حرکت کردند و بر روي تپه گوگردی منتظرمان بودند که به آنها پيوستيم و ادامه برنامه هر دوتیم در کنار هم به سمت بارگاه سوم حركت كرديم.